دوشنبه ۰۱ مرداد ۱۴۰۳ - 
آیا فلسفه در ایران زنده است؟
دکتر آیت‌اللهی گفت: گاهی در فضا‌های فکری -فلسفی با ادعاهایی، چون «پایان فلسفه» یا «پایان متافیزیک» مواجه شده ایم. اما برخلاف اظهار نظر‌هایی از این دست، من به انسداد تفکر در جامعه ایرانی قائل نیستم؛ چراکه معتقدم نفس این اظهارنظرها، کلی‌گویی است. فارغ از این، بر این باورم که پیش از طرح هر ادعایی باید برای آن شواهدی ارائه کرد.
کد خبر: ۳۷۶۵۹۴ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۱/۲۳
استاد حکمت و فلسفه:
منوچهر صدوقی‌سها معتقد است یکی از آسیب‌هایی که اکنون در این ایام به فلسفه ما وارد شده، منحصر کردن آن به حکمت متعالیه است، البته هستند کسانی که در باب مکاتب دیگر هم بحث می‌کنند، ولی امروز سنت غالب، حکمت متعالیه است.
کد خبر: ۳۱۲۲۸۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۸/۲۸
کانت و هگل و هایدگر، همگی در نیم‌ساعت؛
این روزها، همه دوست دارند فلسفه را عامه‌پسند و ساده‌فهم کنند. یکسری به‌دنبال بازی فکری‌اند، و عده‌ای هم می‌خواهند زخم‌های روحی‌شان را با آن تسکین بدهند. اما هیچ‌چیز فیلسوفان کلاسیک را به این اندازه عصبانی نمی‌کند. آنها می‌گویند فلسفه به شما احساس زیرکی و نشاط نمی‌دهد، بلکه کاری می‌کند فکر کنید احمق‌تر شده‌اید: با فلسفه‌ورزیدن کشف می‌کنید که حتی امور بسیار ابتدایی را نیز نمی‌دانید. اگر مواجهه‌تان با مسائل فلسفی طوری نباشد که خواب را از چشمتان بدزدد، پس آنها را فقط به سخره گرفته‌اید و بس.
کد خبر: ۲۱۲۰۴۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۳/۱۶
دکتر نصرالله پورجوادی/ محقق و عرفان پژوه:
«قوت دل و نوش‌جان» جدید‌ترین کتاب دکتر نصرالله پورجوادی است که از سوی نشر نو هفته گذشته منتشر شد. آیا انسان حق دارد از دیدن زیبایی‌های عالم صنع لذت ببرد؟ شاهد‌پرستی‌چیست؟ آیا با عشق افلاطونی که ابن‌سینا آن را عشق ظرفا و جوانمردان می‌خواند، انسان می‌تواند شاهد پرست باشد؟ چرا شمس‌تبریزی احمد غزالی را که از مخالفان سرسخت فلسفه بود، بزرگ‌ترین عارف می‌دانست؟ چه ارتباطی میان عشق ورزی حافظ و اشعار عاشقانه او با عقاید احمد غزالی وجود داشت؟ ریشه‌های عرفان عاشقانه ایرانی که احمد غزالی و شمس تبریزی و حافظ بدان تعلق خاطر داشتند در کدام وادی باید جست‌وجو کرد؟ اینها و ده‌ها پرسش دیگر مسائلی است که سعی شده درکتاب قوت دل و نوش جان به آنها پاسخ داده شود.
کد خبر: ۱۵۸۵۲۲ تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۷/۰۳
«خلأ امروز دانشگاه‌های ما» به روایت دکتر کریم مجتهدی
«فلسفه» شناسنامه خود را از تاریخ دارد. بر این اساس، تاریخ فلسفه، اضمحلال فلسفه نیست بلکه بر بقای فلسفه دلالت می‌کند. به تعبیری، تاریخ فلسفه، حیات فلسفه است. کسی که ادعای فلسفه‌ورزی و فلسفه‌خوانی دارد، از پرداخت به تاریخ فلسفه گریزی ندارد.
کد خبر: ۴۲۶۴۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۰/۰۵